" ഹല്ല... ആരൊക്കെയാ ഈ വന്നിരിക്കുന്നേ .." എന്ന് ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങും . ശരിക്കും ആരും വന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല . ഒക്കെ ഞാൻ വെറുതെ പറയുന്നതാണ് . ഇടയിലൊക്കെ ഇതുപോലെ വെറുതെ ഓരോന്ന് പറയും . കിളികൾ അല്ലാതെ ആകെക്കൂടെ ഇവിടെ വന്നിരുന്നത് ഒരു കൊടിച്ചിപ്പട്ടി മാത്രമാണ്. അതിന് ഒരു നന്ദിയും ഇല്ല എന്ന് ഏതാണ്ട് ഉറപ്പായി . ഇപ്പോൾ അതും വരാറില്ല .
ഓരോരുത്തരും ഇറങ്ങിപ്പോകുമ്പോൾ മനസ്സ് ഇടറുമായിരുന്നു . അവർ ഒന്നൊന്നായി അകന്നുപോകുമ്പോൾ അവശേഷിച്ച ശൂന്യത എന്നെ പരിഹസിച്ചു . തമസ്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതം മിച്ചമായി കിട്ടി .
ചിലപ്പോൾ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നിലയിൽ കണ്ട ഒരു അടയാളം മതി ഭൂതകാലത്തിന്റെ കെട്ടിക്കിടക്കലുകൾ കുത്തിയൊലിച്ചുവരുവാൻ . ഗ്ലാനവിവശമായ എന്റെ വർത്തമാന കാലത്തിന് ആ കുത്തൊലിക്കൽ താങ്ങുവാൻ ശേഷിയില്ലല്ലോ ?
ഒരു ദിവസം പതിവ് തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് ഒരാൾ വീടിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി . കാഴ്ചയിൽ ശരികേടിന്റെ ലക്ഷണം . എങ്കിലും ആറ്റുനോറ്റിരുന്ന് അങ്ങനെ ഒരാൾ വന്നതല്ലെ എന്ന് കരുതി അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു .
" ഇവിടെ ആരെക്കാണാനാ ? " ഞാൻ ചോദിച്ചു .
ഓഹ് .. എന്നെ കാണാൻ വന്നതത്രെ. ഇത്രകാലം ആരും എന്നെ കാണുവാൻ വന്നിട്ടില്ല . ഇപ്പോൾ ഒരാൾ !
" എന്തിനാ ? " ഞാൻ ആകാംക്ഷ ഒളിപ്പിച്ചില്ല .
" കൊല്ലാൻ ."
ങേഹ് ... കൊല്ലാനോ ! ഞാൻ എന്തുതെറ്റ് ചെയ്തു ?
എന്റെ ചോദ്യം കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ അയാൾ ആയുധം എടുത്തു . മരിക്കുന്നതിന്‌ മുൻപെങ്കിലും ഈ വിധി എന്തിനെന്ന് അറിയുവാൻ എനിക്ക് അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായി .
കൊല്ലുവാൻ മാത്രം ഇയാൾക്ക് എന്നോട് ശത്രുത എങ്ങിനെ ഉണ്ടായി ? അല്ലങ്കിൽ ആരാണ് ഈയാളെ എന്നിലേക്ക് അയച്ചത് ? ഞാൻ എല്ലാത്തിലും നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞ് ഒറ്റപ്പെട്ട് ഇവിടെ കഴിഞ്ഞുകൂടുകയായിരുന്നു .
അയാളുടെ കൈവശമിരുന്ന ആയുധം ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്നു . കൊലവിളിയുടെ അലകൾ പൂമുഖത്ത് പ്രതിധ്വനി ഉയർത്തി . അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ മരണത്തിന്റെ നിറം കലർന്ന്കണ്ടു .
എന്തിനെന്നറിയാതെ ജീവിച്ചതാണ് . ഇനി എന്തിനെന്നറിയാതെ മരിക്കുവാൻ വിധി !
ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു : "മരിക്കാൻ പേടിയുണ്ടോ ? "
ആ ചോദ്യം എന്റെ ഭയത്തെ ലഘൂകരിച്ചു .
ഒറ്റപ്പെട്ട ഈ ജീവിതം മരണത്തിലും കൂടുതൽ പീഡാനുഭവം നൽകുന്നില്ലേ എന്ന് എന്റെ ഉള്ളിൽ ഇരുന്ന് ഒരാൾ വിളിച്ചുച്ചോദിച്ചു . ശരിതന്നെ . അപ്പോൾ ആയുധവുമായി എത്തിയ നിയുക്തൻ എന്നെ മോചിപ്പിക്കുവാൻ വന്നവൻ തന്നെ. മൂർച്ചയേറിയ ആ ആയുധം മോക്ഷകാരകവും .
എന്നിൽ പുഞ്ചിരി വിടർന്നു .
അല്ലെങ്കിലും ഒരു നേരിയ മറയുടെ അപ്പുറത്തുള്ള, അമൂർത്തമെന്നുകരുതപ്പെടുന്ന മരണം ജീവിതത്തിനേക്കാൾ ഭാവ വിസ്മയ പൂരിതമാകാനെ തരമുള്ളൂ .
എവിടെനിന്നോ ആ കൊടിച്ചിപ്പട്ടി അണച്ചുകൊണ്ട് നുരയൊലിപ്പിച്ച് ഓടിയെത്തി .
ഒരുപറ്റം തീവിഴുങ്ങിപ്പക്ഷികളും .
നരകത്തിൽ ഇത്രയ്ക്ക് ഏകാന്തത ഉണ്ടാവില്ല ... അല്ലെ ?
---------------------------------------------a blog post from kanakkoor
ഓരോരുത്തരും ഇറങ്ങിപ്പോകുമ്പോൾ മനസ്സ് ഇടറുമായിരുന്നു . അവർ ഒന്നൊന്നായി അകന്നുപോകുമ്പോൾ അവശേഷിച്ച ശൂന്യത എന്നെ പരിഹസിച്ചു . തമസ്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു ജീവിതം മിച്ചമായി കിട്ടി .
ചിലപ്പോൾ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട നിലയിൽ കണ്ട ഒരു അടയാളം മതി ഭൂതകാലത്തിന്റെ കെട്ടിക്കിടക്കലുകൾ കുത്തിയൊലിച്ചുവരുവാൻ . ഗ്ലാനവിവശമായ എന്റെ വർത്തമാന കാലത്തിന് ആ കുത്തൊലിക്കൽ താങ്ങുവാൻ ശേഷിയില്ലല്ലോ ?
ഒരു ദിവസം പതിവ് തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് ഒരാൾ വീടിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി . കാഴ്ചയിൽ ശരികേടിന്റെ ലക്ഷണം . എങ്കിലും ആറ്റുനോറ്റിരുന്ന് അങ്ങനെ ഒരാൾ വന്നതല്ലെ എന്ന് കരുതി അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു .
" ഇവിടെ ആരെക്കാണാനാ ? " ഞാൻ ചോദിച്ചു .
ഓഹ് .. എന്നെ കാണാൻ വന്നതത്രെ. ഇത്രകാലം ആരും എന്നെ കാണുവാൻ വന്നിട്ടില്ല . ഇപ്പോൾ ഒരാൾ !
" എന്തിനാ ? " ഞാൻ ആകാംക്ഷ ഒളിപ്പിച്ചില്ല .
" കൊല്ലാൻ ."
ങേഹ് ... കൊല്ലാനോ ! ഞാൻ എന്തുതെറ്റ് ചെയ്തു ?
എന്റെ ചോദ്യം കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ അയാൾ ആയുധം എടുത്തു . മരിക്കുന്നതിന്‌ മുൻപെങ്കിലും ഈ വിധി എന്തിനെന്ന് അറിയുവാൻ എനിക്ക് അതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായി .
കൊല്ലുവാൻ മാത്രം ഇയാൾക്ക് എന്നോട് ശത്രുത എങ്ങിനെ ഉണ്ടായി ? അല്ലങ്കിൽ ആരാണ് ഈയാളെ എന്നിലേക്ക് അയച്ചത് ? ഞാൻ എല്ലാത്തിലും നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞ് ഒറ്റപ്പെട്ട് ഇവിടെ കഴിഞ്ഞുകൂടുകയായിരുന്നു .
അയാളുടെ കൈവശമിരുന്ന ആയുധം ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്നു . കൊലവിളിയുടെ അലകൾ പൂമുഖത്ത് പ്രതിധ്വനി ഉയർത്തി . അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ മരണത്തിന്റെ നിറം കലർന്ന്കണ്ടു .
എന്തിനെന്നറിയാതെ ജീവിച്ചതാണ് . ഇനി എന്തിനെന്നറിയാതെ മരിക്കുവാൻ വിധി !
ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു : "മരിക്കാൻ പേടിയുണ്ടോ ? "
ആ ചോദ്യം എന്റെ ഭയത്തെ ലഘൂകരിച്ചു .
ഒറ്റപ്പെട്ട ഈ ജീവിതം മരണത്തിലും കൂടുതൽ പീഡാനുഭവം നൽകുന്നില്ലേ എന്ന് എന്റെ ഉള്ളിൽ ഇരുന്ന് ഒരാൾ വിളിച്ചുച്ചോദിച്ചു . ശരിതന്നെ . അപ്പോൾ ആയുധവുമായി എത്തിയ നിയുക്തൻ എന്നെ മോചിപ്പിക്കുവാൻ വന്നവൻ തന്നെ. മൂർച്ചയേറിയ ആ ആയുധം മോക്ഷകാരകവും .
എന്നിൽ പുഞ്ചിരി വിടർന്നു .
അല്ലെങ്കിലും ഒരു നേരിയ മറയുടെ അപ്പുറത്തുള്ള, അമൂർത്തമെന്നുകരുതപ്പെടുന്ന മരണം ജീവിതത്തിനേക്കാൾ ഭാവ വിസ്മയ പൂരിതമാകാനെ തരമുള്ളൂ .
എവിടെനിന്നോ ആ കൊടിച്ചിപ്പട്ടി അണച്ചുകൊണ്ട് നുരയൊലിപ്പിച്ച് ഓടിയെത്തി .
ഒരുപറ്റം തീവിഴുങ്ങിപ്പക്ഷികളും .
നരകത്തിൽ ഇത്രയ്ക്ക് ഏകാന്തത ഉണ്ടാവില്ല ... അല്ലെ ?
---------------------------------------------a blog post from kanakkoor
