ആദ്യത്തെ മഴത്തുള്ളി മേനിയില് വീണപ്പോള്
ഭൂമി കോരിത്തരിച്ചു.
മഴത്തുള്ളിക്ക് എത്ര മധുരം!
പിന്നെ പ്രഭാതങ്ങള് മടിയോടെ കുളിരിനെ
കൈവിട്ടെഴുനെല്ക്കുവാന് ആയിരുന്നു.
വെട്ടം മങ്ങിയ പകലുകളില്
നനഞ്ഞൊട്ടിയതിന്റെയാണാലസ്യം.
ഉച്ചയ്കൊരോര്മയായ് വെയിലുരുക്കം ...
സന്ധ്യകള് ഏറെയിരുണ്ടുപോയി ...
അമര്ത്തി പുണര്ന്നേറ്റു ചൂടേകിയ
മനസ്സിന് രാവേറെ നന്ദി ചൊല്ലി.
പോകെ പോകെ കഥ മാറി
മഴപ്പാട്ടിന് ഈണങ്ങള് വേറെയായി !
സന്ധി ചെരാത്തോരീ മഴമട്ടില്
അന്ധാളിച്ചീടുന്ന പുഴമനസ്സ് !
പിന്നെ ജലത്തിന്റെയൂക്കിലെങ്ങോ
കെട്ടിമറിയുന്നോരാണത്തം.
കുത്തിയൊലിച്ചുപോയി അഗാധഗര്വ്വം
ഉലഞ്ഞു നിരതെറ്റുന്ന വിഹ്വലത !
പിന്നെ മഴയുടെ ഉപ്പുരസത്തില് ആണ്ടുകിടന്നു ഭൂമി.
പെയ്യാതിരുന്നു പെയ്തിട്ടോ മഹാമാരീ
നിനക്കിന്നിത്രമേല് കാലുഷ്യം
ഒടുക്കം അടങ്ങി ഒതുങ്ങിച്ചുരുങ്ങി
പെയ്തൊടുങ്ങി തളര്ന്നീടും മഴ.
എങ്കിലും ഭൂമി ചോദിക്കുന്നു -
ഇനിയുമുണ്ടാകുമോ
മറ്റൊരു മഴ ?
എങ്കിലും ഭൂമി ചോദിക്കുന്നു -
ReplyDeleteഇനിയുമുണ്ടാകുമോ
മറ്റൊരു മഴ ?
സമ്പുഷ്ടമായ വരികള് ...അതെ ഭൂമി എന്തിനും തയ്യാര്...സര്വം സഹയായ അമ്മയെപ്പോലെ... ആശംസകള്..