കാറ്റിന്റെ തോളിലേറി എന്റെ പട്ടം
ആകാശം പൂകുന്നനേരം,
അതോടൊപ്പം മുകളിലെത്തുന്നത്
എന്റെ കണ്ണുകള്‍ മാത്രമല്ല...
നൂലിഴകളിലൂടെ പടര്‍ന്നു കയറുന്നു..
എന്റെ ദേഹിയും.
മേലാപ്പില്‍ നിന്ന് ഞാന്‍ കാണുന്നു
നിന്നെ,
നിന്റെ പാതകളില്‍ പതിയിരിക്കുന്ന
ഒരു പറ്റത്തെ..
നിനക്ക് തെറ്റുന്ന വഴികളെ …
വഴികള്‍ ചേര്‍ത്തോരുക്കുന്ന വലകളെ.
പിന്നെ,
ഭൂമിയില്‍ നിലകൊണ്ട് നൂലിഴ പിടിച്ച്
എന്നെ നിയന്ത്രിക്കുവാന്‍ വെമ്പുന്ന
എന്നെയും !!
പട്ടം പറത്തി അതിലേറി വരൂ...
നമുക്ക് ദര്‍ശിക്കാം ഭൂമിയുടെ പരമാര്‍ത്ഥം .
കുന്നിടങ്ങള്‍ ഒളിപ്പിച്ച
ദുര്‍ബ്ബലതകള്‍ വെളിപ്പെടും.
ആകാശത്തിന്റെ മൌനമുദ്രയുടെ ഹേതുവും ,
വെള്ളരേഖകള്‍ കോറിയിട്ട രൂപങ്ങളിലെ
യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും അറിഞ്ഞിടാം
പക്ഷെ
ചിലപ്പോള്‍ നൂല് പൊട്ടും
കാറ്റില്‍ ആടിയുലഞ്ഞ് തെന്നിയിറങ്ങി
കൂര്‍ത്ത ചില്ലകളിലോ
മുള്ളുകളിലോ ചെന്നുപതിക്കും.
ഉയര്‍ന്നു പൊന്തിയതിന്റെ 'ശിക്ഷ'.
പട്ടവും മനുഷ്യനും ജീവിതത്തെ ശരിക്കും നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നുണ്ട്
ReplyDelete